Είμαι παντρέμενη και έχουμε ένα παιδί 4 ετών. Λόγω του επαγγέλματος του, λείπει το χρόνο τουλάχιστον τους 9 μήνες.
Ήξερα πως κάποια στιγμή θα πήγαινε και με άλλες, όμως έδιωχνα μόνη μου τις σκέψεις αυτές και ήλπιζα απλά να συμπεριφέρεται έξυπνα και να σέβεται έστω από μακρυά την οικογένεια μας. Εμένα τελος πάντων που μεγάλωνα μόνη μου το νεογέννητό μας.
Τα χειρότερα ήρθαν όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο. Το μικρό μας δεν είχε ξεκινήσει το περπάτημα ακόμα. Ο φόβος μου μεγάλωσε και η ανασφάλεια μου ακόμα περισσότερο. Αυτός δεν ήταν πουθενά σε όλο αυτό μαζί μου. Ήταν στην άλλη άκρη της γης και απλά περνούσε καλά, με μια δική μου γνωστή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ.
