Πήρα την μάνα μου τηλέφωνο, έκλαιγε με αναφιλητά!!! Τι έγινε ρε μάνα; Τι έπαθες; Είσαι καλα; Ο Δημήτρης( αδελφός μου) μήπως έπαθε κάτι; Ρωτάω έντρομος. “Όχι”, μου απαντάει, “Κλαίω για το κοριτσάκι!!!”.
Από άκρη σε άκρη της χώρας, ο κόσμος έχει πάθει εγκεφαλικό. Η μάνα μου, όμως, μου είπε μια διάσταση που δεν την συνειδητοποίησα αμέσως, μετά ομως τρελάθηκα. “Το κοριτσάκι αφέθηκε στον πατέρα του, δεν τον φοβόταν, όσο και κακός να είναι ένας γονιός και ξύλο κάθε μέρα να σου ρίχνει, δεν φοβάσαι μην σε σκοτώσει!”.
Ναι ρε φίλε, σκέφτομαι το κοριτσάκι να τον κοιτά στα μάτια να χαμογελάει, να παίζει, να τον εμπιστεύεται, να θέλει ένα χάδι, ένα φιλάκι, μια καλή κουβέντα και το καθίκι σκεφτόταν να την σκοτώσει, να πουλήσει τα πράγματα του, την κούνια, το κρεβατάκι και να την εξαφανίσει, κόβοντας το παιδί κομματάκια, βράζοντας το με ρύζι. Ρε παιδιά αυτο το πράγμα δεν χωνεύεται!!!
Έψαξα στο Ίντερνετ για παρόμοιες περιπτώσεις, τίποτα, δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους . Ο σκατόψυχος είναι μια κατηγορία μόνος του! Και φυσικά άλλη μια κατηγορία η γυναίκα του! Για να μην ξεχνιόμαστε…
